காசு வெட்டப் போறீங்களா?

தனக்கு நீதி கிடைக்கும் என்ற நம்பிக்கையில்தான், பசுவானது அரண்மனை வாசலில் வந்து மணியடித்தது. ஒற்றைச் சிலம்போடு அரியாசனம் நோக்கி ஓடிச்சென்று வாதிட்டாளே ஒருத்தி. எல்லாமே நீதி கிடைக்கும் என்ற நம்பிக்கையில்தான். இப்படி நீதியை நிலைநாட்டிய அரண்மனைகள் பின்னர் காட்சிப்பொருள்களாக மாறிவிட்டன. மக்களாட்சி முறையில் நீதிமன்றங்கள் நீதிகளை வழங்கியபோதிலும் நாட்டாமைகளின் ஆலமரத்தடிகளுக்கும் அதில் நிறைய பங்கிருந்தது. வசதிபடைத்தவர்கள்கூட காவல் நிலையங்களுக்கும் நீதிமன்றங்களுக்கும் சென்று தனக்கான நீதியைப் பெறுவதற்குள் போதும் போதுமென்று அலுத்துக்கொள்ளும் நிலையிருக்கும்போது, சாமானியன் நம்பியது இந்த ஆலமரத்தடிகளைத்தான்.

ஆனால் இந்த ஆலமரத்தடிகள் பணம் படைத்தவன் பக்கமும், அதிகார வர்க்கத்தின் பக்கமும் சாய ஆரம்பித்தபோது ஏழைகளின் நீதி கைக்கு எட்டாது காற்றிலேதான் கலந்திருந்தது. வாங்கிய ஆயிரம் ரூபாய் கடன் ஒரு ஜோடிக் கம்மலையே விழுங்கிவிட்டதாக பண்ணையார் சொல்லிவிட்டார்; மனைவியின் மருத்துவச் செலவுக்காக அவசரமாய் பணம் தேவைப்பட்டதால், வெற்றுப் பத்திரத்தில் கையெழுத்துப் போட்டுவிட்டேன். இதைவைத்து இரண்டு ஏக்கர் நன்செய்யையே அவன் அநியாயமாய்ப் பிடுங்கிக்கொண்டான். இப்படி நிறைய... இவைகளை எதிர்த்து நீதிமன்றங்களுக்குச் செல்லக்கூடிய நிலைமையிலா சாமானியன் இருக்கிறான். அப்படியே சென்றாலும் பாதி வழக்கு முடிவடைவதற்குள் அவனது வாழ்க்கையே முடிவடைந்துவிடுமே. அப்படியென்றால் அவனுக்கு நீதியே கிடையாதா? அவன் தன் மனக்குமுறலை யாரிடம்தான் சொல்வான்?

இதுபோன்ற தருணங்களில் அவன் நாடிசென்ற இடங்கள்தான் கோவில்கள். அங்கு தன் மனக்குமுறலைக் கொட்டி, இறைவனிடம் வேண்டி தன் மனதிற்கு ஆறுதலைத் தேடினான். ஆனால் இந்த வேண்டுதல்கள்தான் ஒரு காலத்தில் நாணயம் வெட்டுதல், செய்வினை செய்தல், ஏவல், மாந்திரிகம்... இப்படி பல வகையில் கொடூர பிரார்த்தனைகளாக மாறின. நாணயம் தவறியவனைத் தண்டிக்க நாணயம் வெட்டி பூஜை செய்யப்படுகிறதாம். இப்படி ஒருவனை அழிப்பதற்காகச் செய்யப்படும் பூஜைகள் பலிக்குமா? பலிக்காதா? மூடநம்பிக்கைகளா? என்பன போன்ற கேள்விகள் ஒருபக்கம் இருக்கட்டும். ஆனால் இதுபோன்ற வழிபாடுகள் இப்போது நியாயங்களுக்காக அல்லாமல் அநியாயங்களுக்காகவே பெரும்பாலும் செய்யப்பட்டுக்கொண்டிருப்பது கொடுமையான செய்தி.

அநியாயாத்திற்காக என்றால் எப்படி? பக்கத்து வீட்டுக்காரன் நல்ல வசதியோடு வாழ்ந்திடக்கூடாது. பங்காளி தோட்டம் நல்ல விளைச்சலையே கொடுக்கக்கூடாது. நம்ம வீட்டுப் பிள்ளைகள் பள்ளிப் படிப்பையே தாண்டாமல் இருக்கும்போது, அவன் பிள்ளைகள் கல்லூரியில் படித்திடக்கூடாது. மொத்தத்தில அடுத்தவன் நன்றாக இருந்தால் இவனுக்குப் பிடிக்காது. ஒரே வயிற்றெரிச்சல். கிராமங்கள் என்றாலே நாம் எல்லோரும் அதன் பெருமைகளையும், கிராம வாழ்க்கை முறைகளின் சிறப்புக்களையும் பேசத் தவறுவதில்லை. ஆனால் அந்தக் கிராமங்களில்தான் இதுபோன்ற வயிற்றெரிச்சலும், அடுத்தவனை அழிப்பதற்கான வேண்டுதல்களும் நிறைய உள்ளன. நகரங்களில் இது மிக மிகக் குறைவே என்றும் சொல்லலாம். கிராம வாழ்க்கையிலேயே நான் வெறுக்கக்கூடிய ஒரேயொரு செயல் இது ஒன்றுதான்.

இபோதுகூட நான் என் கிராமத்திற்குப் போனால், கையில் வாட்ச் கூட கட்டிக்கொண்டு, ஊருக்குள் அலைவதில்லை. ஒரு பழைய கைலியோடு ஏறக்குறைய பிச்சைக்காரன் மாதிரி அலைவதுதான் நல்லது. வாட்ச், மோதிரம், செயினுன்னு கொஞ்சம் மினுமினுப்பா அலைஞ்சோம் அவ்வளவுதான். நாலு பேரோட வயிற்றெரிச்சலை நாம் சம்பாதிக்கவேண்டியிருக்கும்.
ஆனாலும் இவைகளையெல்லாம் நான் முழுமையாக நம்புவதில்லை. அடுத்தவன் வயிற்றில் அடித்தா நாம் சம்பாதிக்கிறோம். இல்லையே.. பின் ஏன் இவர்களின் செய்வினைகளுக்கெல்லாம் நாம் பயப்படவேண்டும் என நான் வீட்டில்கூட சொல்வதுண்டு. அப்படி ஒருவேளை அவர்களின் ஏவலுக்கும், மாந்திரிகத்திற்கும் பலன் கிடத்துவிட்டால் இறைவன் நியாயம் அற்றவன் என்றாகிப் போகுமே!

அடுத்தவனின் வளர்ச்சி கண்டு, வயிறு பொருமி, எப்படியாவது அவன் அழிவுப்பாதையை நோக்கிச் செல்லவேண்டும் என எண்ணுவோர்களே.. உங்களின் கெட்ட எண்ணத்தாலும், வேண்டுதல்களாலும் உண்மையாய் உழைத்து உயர்பவனை ஒன்றும் செய்ய இயலாது. உங்களின் கெட்ட எண்ணத்தைப் போக்கி, நீங்களும் வாழ்வில் உழைத்து உயருங்கள்.
உழைப்போம்! உயர்வோம்!!

உழவன்

(உங்களின் கருத்துகளும், வாக்குகளுமே பதிவிற்கான அங்கீகாரமும், எழுதுபவனுக்கான ஊக்கமும்)

குட்ப்ளாக் பகுதியில் வெளியிட்ட யூத்ஃபுல் விகடனுக்கு நன்றி