பசி

வாசற்படியிலேயே செருப்பை உதறிவிட்டு, வீட்டினுள் நுழைந்தவள், அலமாரியிலிருந்த தேங்காய் எண்ணெய்யை எடுத்து தன் கால் விரலிடுக்கில் போடும்போது, குழந்தை கேட்டாள்.

ஏம்மா கால்ல எண்ணெய் போடுற?

அம்மா கால செருப்பு கடிச்சிருச்சிடா செல்லம்

ஏம்மா கடிச்சது?

ம்ம்ம்.. அதுக்குப் பசிச்சிருக்கும். அதான் கடிச்சிருக்கு. சிரித்துக்கொண்டே குழந்தையிடம் சொன்னவள், அவளுக்காக வாங்கி வந்த கேக்கில் ஒரு துண்டை எடுத்துக் கொடுத்தாள்.

ஷோபாவில் உட்கார்ந்து சாப்பிட்டுக்கிட்டு இரு. அம்மா கிச்சனுக்குப் போயி காபி எடுத்துகிட்டு வாரேன்.. சரியா?

சமையலறையிலிருந்து திரும்பியவள், அப்படியே பூரித்துப்போய் நின்றாள்.

" பசிக்குதுன்னு அம்மா கால கடிச்சயாக்கும். இந்தா இந்த கேக்க தின்னு. தினம் உனக்கு சாப்பிட எதாவது தாரேன். அம்மா கால கடிக்கக் கூடாது. சரியா?

மழலை மொழி பேசி, செருப்புக்கு கேக் ஊட்டிவிட்டுக் கொண்டிருந்த தன் குழந்தையைக் கண்டதும், அரும்பிய ஒரு துளிக் கண்ணீரோடு ஓடிவந்து, குழந்தையை அள்ளி அணைத்து அவள் கொஞ்சியதற்கும் அளவிருக்குமோ!

இது 'உரையாடல் : சமூக கலை இலக்கிய அமைப்பு' நடத்தும் சிறுகதை போட்டிக்காக எழுதப்பட்டது.
உழவன்