சம்பள சாபம்

பால் விலையேற்றம்; பருப்பு விலையேற்றம்.. என எல்லா விலையேற்றங்களும் தலைப்புச் செய்திகளில் இடம் பெற்றிருப்பதிலிருந்தே, அது எப்படியெல்லாம் ஒவ்வொரு நாளையும் ஆட்டிப் படைப்பதில் முக்கியத்துவம் பெறுகிறது என்பது தெரியும்.

இப்போது உலகப் பொருளாதாரம் ஒருபக்கம் நம் வயிற்றில் புளியைக் கரைத்துக் கொண்டிருக்க, இந்த விலையேற்றங்கள் அதன் தீவிரத்தை அதிகப்படுத்திவிட்டன. வாங்குகிற இதே மாதச் சம்பளம் இன்னும் ஒரு ஆண்டிற்கு அப்படியே இருந்தாலே போதும். அதற்குள்ளாக இந்தக் கடனை அடைத்துவிடலாம் என நம்பிக்கையோடு, வாங்கிய கடனுக்கு மாதத் தவணை கட்டவே தடுமாறும் நிலை இப்போது.

மாதத்தில் சில நாட்கள் சம்பளமில்லா கட்டாய விடுமுறை; சில அலவன்சுகள் நீக்கம்; பக்கத்து சீட்டில் நேற்றுவரை வேலை பார்த்தவன் இன்று இல்லா நிலை.. இப்படி ஒவ்வொரு தினத்தையும் நாம் வலிந்து கடந்துகொண்டிருக்க, எந்தச் சலனமுமில்லாமல் இந்த விலையேற்றங்கள் மட்டும் விஷமாய் ஏறிக்கொண்டேயிருக்கிறது.

வானம் பார்த்த பூமிகளடங்கிய குக்கிராமங்கள் கொண்ட தொகுதிகளின் சட்டமன்ற உறுப்பினர்களுக்குத் தலைநகரத்தில் இலவச வீடு வேண்டுமாம். ஆனால் விலையேற்ற அனலில் புழுவாய் துடித்துக்கொண்டிருக்கும் தின / மாதக் கூலிகள் தலைநகரைவிட்டே தொலைதூரமாய் சட்டி, பானைகளைத் தூக்கிக்கொண்டு ஓடிக்கொண்டேயிருக்கும் நிலை.

டீசல், பால் போன்ற அத்திவாசிய பொருள்களின் விலையேற்றச் செய்திகளும், சுவிஸ் வங்கிகளின் கறுப்பு பணச் செய்திகளும் ஒரே பக்கத்தில். என்ன ஒரு கொடுமை! இவற்றை காதிலே போட்டுக்கொண்டு வெறும் உச் மட்டும் கொட்டிவிட்டு ஒவ்வொரு தினத்தையும் கடத்த நாம் முயன்று கொண்டிருக்கிறோம்.

விலையேற்றம் என்பது தவிர்க்க முடியாததுதான். ஆனால் இந்த விலையேற்றச் சுமைகளனைத்தும் தின/மாதச் சம்பளக்காரன் தலையில் வந்துதானே பெரும்பாலும் விழுகிறது. உதாரணமாக பால் விலையேறுகிறது. உடனடியாக டீக்கடைக்காரன் டீயின் விலையை, தன் லாப விழுக்காடு குறையாமல் உயர்த்திக்கொள்கிறான். இப்படி ஒவ்வொரு பொருளின் விலையும், உற்பத்தியாளர்களால் லாப விழுக்காடு குறையாமல் உயர்த்தப்படுகிறது. ஆனால் இவற்றையெல்லாம் வாங்கி பயன்படுத்தும் மாதச் சம்பளக்காரனின் ஊதியம், விலையேற்றத்திற்குத் தகுந்தவாறு உயர்த்தப் படுகிறதா? வேலை தொடர்ந்தாலே போதும் என்கிற இன்றைய நிலையில் யாரிடம் போய்க் கேட்பது ஊதிய உயர்வை?

தின/மாத சம்பளக்காரர்களாகிய நாம் என்ன சாபம் பெற்று வந்தோமோ தெரியவில்லை. எல்லா விலையேற்றச் சுமைகளும் நம் தலையில்தான் வந்து அதிகமாய் விழுகிறது.

உழவன்